بررسی میزان آشنایی معلمان دوره ابتدایی با نظریه های یادگیری و به کارگیری آن ها در فرآیند تدریس

نظام آموزشی در مدت زمان تحول و شکوفایی خود ،با نظریه های متنوع و گاهی یکپارچه و التقاطی ،پیشرفت و رشد داشته است ،دانش آموزان نسبت به موقعیت و فرهنگ و هوش و ...تفاوت هایی را در سطح یادگیری و شوق یادگیری نشان داده اند ،و تجربه معلمان و مربیان نشان داده است که به اندازه تعداد دانش آموزان و ساعات در کلاس ،معلم با خلاقیت خود و هنر معلمی ،کیفیت و انگیزه یادگیری را افزایش داده و با ابداع و نوآوری خود توانسته است، شوق یادگیری را، در دانش آموزان وسعت بخشد، و آموزشی که متناسب با زندگی واقعی آنها است را در کلاس اجرا کند .نظریه های آموزشی و الگوهای آموزشی و سبک های شناختی معلمان را در این امر یاری رسانده است و روش التقاطی در تدریس توانسته است نقش تفاوت های فردی در کلاس را کم رنگ کند و مشکلات یادگیری را کاهش دهد .یکی از مهم ترین شرایطی که معلمان برای توفیق در موقعیت های مجازی جدید به آن نیاز دارند، آگاهی از نظریه های یادگیری و توان به کارگیری آن ها در این موقعیت هاست؛ نظریه هایی از جمله رفتارگرایی، شناخت گرایی، سازنده گرایی، یادگیری اجتماعی، نظریه فعالیت، ارتباط گرایی، یادگیری اجتماعی، و نظریه فرهنگی تاریخی، از این موارد هستند. چنانچه آموزشگر از امکانات موقعیت های مجازی جدید و اصول این نظریه های یادگیری، آگاه باشد، می تواند به خوبی فرصت های جدید و اصول این نظریه ها را هماهنگ با هم به کار بگیرد و فرصت های جدیدی برای یادگیری ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

نظریه های یادگیری ، فرایند تدریس ، معلمان دوره ابتدایی ، نظام آموزشی ، تحول و شکوفایی