طرح استقرار سیستم دوچرخه های اشتراکی هوشمند در راستای توسعه حمل و نقل سبز شهر سیرجان

افزایش ترافیک شهری، آلودگی هوا و وابستگی به خودروهای شخصی، شهر سیرجان را با چالش های گسترده ای در حوزه حمل ونقل مواجه کرده است. استقرار سیستم دوچرخه های اشتراکی هوشمند به عنوان یک راهکار عملی و کم هزینه در توسعه حمل ونقل سبز، با تمرکز بر تجربیات داخلی و بین المللی مورد بررسی قرار گرفت. تحلیل منابع نشان داد که دوچرخه های اشتراکی نسل سوم به دلیل نیاز پایین به زیرساخت، سازگاری با معابر شهری، امکان بهره برداری دیجیتال و انعطاف پذیری در جانمایی ایستگاه ها، گزینه ای مناسب برای شهرهای متوسط هستند. در این مطالعه، ابعاد فنی، اجرایی، مدیریتی و فرهنگی سیستم مورد تحلیل قرار گرفت و تجربیات موفق در شهرهایی مانند مشهد، تهران، و برخی مناطق بین المللی با مدل اجرایی شهر سیرجان تطبیق داده شد. یافته ها حاکی از آن است که این طرح با طراحی پلتفرم هوشمند، توزیع هدفمند ایستگاه ها، نظام پشتیبانی مکانیزه و هزینه اجرایی متناسب، ظرفیت بالایی برای کاهش تردد خودرویی، ارتقاء سلامت عمومی و افزایش زیست پذیری شهری دارد. همچنین، اثرات اجتماعی و فرهنگی مانند ترویج سبک زندگی فعال، افزایش عدالت در دسترسی و بازتعریف فضاهای شهری، به عنوان مزایای کلان این سیستم شناسایی شد.

کلیدواژه ها:

حمل ونقل سبز ، دوچرخه اشتراکی هوشمند ، سیرجان ، مدیریت شهری ، توسعه پایدار