بررسی سبک یادگیری جنبشی بر پیشرفت تحصیلی

سبک های یادگیری نقش مهمی در فرآیند آموزش و یادگیری ایفا می کنند و سبک یادگیری جنبشی (Kinesthetic Learning Style) به عنوان یکی از موثرترین روش ها برای یادگیرندگان فعال شناخته می شود. افراد با این سبک، از طریق حرکت، لمس، تجربه های عملی و مشارکت فعال بهتر یاد می گیرند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر سبک یادگیری جنبشی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان انجام شده است. روش پژوهش توصیفی–تحلیلی و جامعه آماری شامل دانش آموزان دوره متوسطه اول در چند مدرسه دولتی بود. نمونه گیری به صورت تصادفی خوشه ای انجام گرفت و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه استاندارد سبک های یادگیری و نتایج تحصیلی دانش آموزان بود. یافته ها نشان داد که بین سبک یادگیری جنبشی و پیشرفت تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد. دانش آموزانی که از روش های یادگیری عملی و مشارکتی استفاده می کردند، عملکرد تحصیلی بالاتری نسبت به سایرین داشتند. این سبک باعث افزایش انگیزه، مشارکت، و درک عمیق تر مطالب درسی شد. همچنین، استفاده از فعالیت های فیزیکی در فرآیند آموزش موجب تقویت حافظه بلندمدت در یادگیرندگان جنبشی گردید.در تحلیل نتایج، مشاهده شد که بهره گیری از راهبردهای آموزشی متناسب با سبک جنبشی، به ویژه در دروس تجربی و عملی، موجب بهبود نمرات و افزایش رضایت تحصیلی می شود. معلمان با طراحی محیط های آموزشی تعاملی، مانند بازی های درسی، کار عملی، نقش آفرینی و پروژه های گروهی، می توانند به نیازهای این گروه از دانش آموزان پاسخ دهند. این پژوهش بر اهمیت تشخیص سبک یادگیری دانش آموزان توسط معلمان تاکید دارد و پیشنهاد می شود نظام آموزشی با رویکردی متنوع و تطبیقی، فرصت یادگیری را برای همه سبک ها فراهم کند. همچنین، پیشنهاد می شود در برنامه ریزی درسی، عناصر جنبشی و فعالیت محور بیش تر گنجانده شود تا عدالت آموزشی برقرار گردد. نتایج پژوهش می تواند راهگشای مربیان، مشاوران و برنامه ریزان آموزشی در جهت بهبود کیفیت آموزش باشد. در نهایت، به کارگیری این سبک در کنار سبک های دیگر می تواند به یادگیری عمیق، پایدار و اثربخش منجر شود.

کلیدواژه ها:

سبک یادگیری جنبشی ، پیشرفت تحصیلی