مروری بر نقش خانواده و مدرسه در مدیریت اختلال ریاضی در دانش آموزان دوره ابتدایی

اختلال ریاضی، که با دشواری های مداوم در درک و استفاده از مفاهیم ریاضی همراه است، چالش های قابل توجهی را برای دانش آموزان دوره ابتدایی ایجاد می کند. این اختلال فراتر از ضعف های درسی معمول است و می تواند پیامدهایی منفی بر عملکرد تحصیلی، سلامت روان و اعتماد به نفس کودکان داشته باشد. مدیریت موثر این اختلال نیازمند رویکردی جامع و هماهنگ است که در آن خانواده و مدرسه نقش هایی مکمل و تعیین کننده ایفا می کنند. خانواده به عنوان نخستین نهاد تربیتی، با ایجاد فضای عاطفی مثبت، شناخت دقیق از ماهیت اختلال و فراهم آوردن فرصت های یادگیری ملموس در محیط خانه، زمینه رشد و پیشرفت کودک را فراهم می سازد. پذیرش و درک درست والدین از چالش های کودک، موجب کاهش اضطراب و افزایش انگیزه او برای یادگیری می شود. در سوی دیگر، مدرسه با ارائه آموزش های تخصصی و استفاده از روش های تدریس متناسب با نیازهای دانش آموزان، نقش محوری در مداخلات آموزشی ایفا می کند. استفاده از رویکردهای چندحسی، بهره گیری از ابزارهای دست ورزی و طراحی برنامه های آموزشی فردی شده، از جمله راهبردهای موثر برای حمایت از این گروه از دانش آموزان است. معلمان با شناسایی زودهنگام، ارزیابی دقیق و پاسخ گویی به تفاوت های فردی، می توانند محیطی حمایتی و فراگیر ایجاد کنند. همکاری نزدیک و مستمر میان خانه و مدرسه، تبادل منظم اطلاعات و هماهنگ سازی راهبردهای آموزشی و تربیتی، از عوامل کلیدی در موفقیت مدیریت اختلال ریاضی به شمار می روند. این مقاله مروری با تاکید بر نقش مکمل خانواده و مدرسه، به بررسی راهکارها و چالش های موجود در مدیریت اختلال ریاضی در دانش آموزان دوره ابتدایی می پردازد و پیشنهادهایی برای ارتقای عملکرد تحصیلی و روانی این کودکان ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

اختلال ریاضی ، دیس کلکولیا ، خانواده ، مدرسه ، آموزش ابتدایی ، همکاری والدین و معلم