تاثیر رفتار معلمان بر خودپنداره و تنظیم هیجان دانش آموزان

معلمان نقش محوری در شکل گیری خودپنداره و تنظیم هیجان دانش آموزان ایفا می کنند. خودپنداره، به عنوان ارزیابی فرد از توانایی ها و ویژگی های خود، به شدت تحت تاثیر بازخوردهای دریافتی از محیط آموزشی است. معلمانی که فضایی حمایتی، احترام آمیز و مشوقانه ایجاد می کنند، به دانش آموزان کمک می کنند تا نقاط قوت خود را بشناسند و به توانایی هایشان اعتماد کنند. این امر به ویژه در دوران نوجوانی که خودپنداره در حال شکل گیری است، اهمیت بسزایی دارد. از سوی دیگر، تنظیم هیجان، توانایی فرد در مدیریت و ابراز مناسب هیجانات، مهارتی حیاتی برای موفقیت تحصیلی و اجتماعی است. معلمان می توانند با الگوبرداری از رفتارهای مناسب، آموزش مستقیم مهارت های تنظیم هیجان و ایجاد محیطی امن برای بیان هیجانات، به دانش آموزان در توسعه این مهارت کمک کنند. رفتار معلمان به طور مستقیم بر ادراک دانش آموزان از شایستگی های تحصیلی و اجتماعی خود اثر می گذارد. تشویق به تلاش، فراهم آوردن فرصت هایی برای موفقیت، و ارائه بازخوردهای سازنده، همگی به تقویت خودپنداره مثبت کمک می کنند. در مقابل، رفتارهای انتقادی، نادیده گرفتن تلاش ها، یا تمرکز صرف بر نقاط ضعف، می تواند به تضعیف خودپنداره و ایجاد حس بی کفایتی منجر شود. در زمینه تنظیم هیجان نیز، معلمان با آموزش مهارت هایی مانند شناسایی هیجانات، مدیریت استرس، و حل مسئله، به دانش آموزان کمک می کنند تا با چالش های تحصیلی و زندگی روزمره به طور موثرتری کنار بیایند. یک محیط کلاسی که در آن دانش آموزان احساس امنیت عاطفی می کنند و می توانند هیجانات خود را بدون ترس از قضاوت بیان کنند، زمینه را برای توسعه تنظیم هیجان فراهم می آورد. این مقاله به بررسی عمیق ابعاد مختلف تاثیر رفتار معلمان بر خودپنداره و تنظیم هیجان دانش آموزان می پردازد و راهکارهایی برای ارتقاء این دو عامل حیاتی در محیط آموزشی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

رفتار معلمان ، خودپنداره ، تنظیم هیجان ، دانش آموزان ، محیط آموزشی