چگونه توانستیم ارتباط نامناسب معلم ودانش آموزان رادرست کنیم

ارتباط موثر میان معلم و دانش آموز یکی از پایه های اساسی موفقیت آموزشی و رشد شخصیتی دانش آموزان به شمار می رود. در این پژوهش، با هدف بهبود روابط نامناسب بین معلم و دانش آموزان، اقدام پژوهی در یکی از مدارس دوره ابتدایی انجام شد. پس از مشاهده علائم ارتباط نامطلوب مانند بی انگیزگی دانش آموزان، بی اعتمادی، و کاهش تعامل در کلاس، ابتدا از طریق مصاحبه با معلمان، گفتگو با دانش آموزان و بررسی رفتارهای متقابل، شواهد گردآوری شد. سپس با بهره گیری از نظریه های روان شناسی تربیتی همچون دیدگاه گوردون (ارتباط موثر) و مازلو (نیاز به تعلق)، راهکارهایی نظیر آموزش مهارت های ارتباطی به معلمان، استفاده از بازخورد مثبت، مشارکت فعال دانش آموزان در تصمیم گیری های کلاس و تقویت فضای امن روانی پیاده سازی شد. یافته ها نشان دادند که با اجرای این اقدامات، سطح تعامل مثبت، اعتماد متقابل و رضایت دو سویه در محیط آموزشی به شکل چشمگیری افزایش یافت. در پایان، با تاکید بر نقش کلیدی روابط انسانی در فرایند آموزش، پیشنهاد می شود که برنامه های آموزش حرفه ای معلمان به تقویت مهارت های ارتباطی و عاطفی توجه ویژه داشته باشند.

کلیدواژه ها:

ارتباط معلم و دانش آموز ، تعامل مثبت ، مهارت های ارتباطی ، فضای روانی امن ، اقدام پژوهی ، آموزش ابتدایی