تاثیر رویکردهای نوین و مشارکتی در تدریس زبان فارسی: بررسی نتایج اجرای طرح درس « نشانه ربط " " » در مقطع ابتدایی

این گزارش به بررسی و تحلیل اجرای طرح درس های اول و دوم در زمینه «ربط» برای دانش آموزان مقطع اول ابتدایی می پردازد. هدف از این تدریس، آشنایی دانش آموزان با مفهوم و کاربرد کلمه ربط در زبان فارسی و تقویت مهارت های زبانی آن ها بود. در این طرح ها از روش های نوین آموزشی، از جمله داستان گویی، فعالیت های گروهی و ابزارهای آموزشی متنوع بهره گیری شد. در جلسه اول، با وجود برخی چالش ها، تدریس به صورت عمومی و منظم انجام شد. اما در جلسه دوم، با اعمال تغییرات و بهبودها، شاهد توجه و مشارکت فعال دانش آموزان بودیم. استفاده از داستان «فرشته مهربان» به عنوان ابزاری برای ایجاد انگیزه و تفهیم مطلب، تاثیر مثبتی در یادگیری دانش آموزان داشت. نقاط قوت این طرح درس ها شامل توجه به نیازهای یادگیری دانش آموزان، ایجاد فضای صمیمی و انگیزشی، تقویت مهارت های اجتماعی از طریق کار گروهی و ارزشیابی موثر بود. نتایج نشان دهنده موفقیت در ارائه یک محیط یادگیری جذاب و موثر است که می تواند به عنوان الگویی برای طرح های درسی آینده مورد استفاده قرار گیرد. در نهایت، این پژوهش بر اهمیت رویکردهای نوین در تدریس و یادگیری زبان فارسی تاکید کرده و پیشنهاداتی برای بهبود فرآیندهای آموزشی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

یادگیری مشارکتی ، سیستم های آموزشی ، رویکردهای نوین تدریس ، حرف ربط