بررسی ارتباط سبک های تفکر معلمان با سبک تدریس فعال در مدارس ابتدایی شهرستان زابل

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین سبک های تفکر معلمان و گرایش آن ها به استفاده از سبک تدریس فعال در مدارس ابتدایی شهر زابل است. آموزش و پرورش نوین، نیازمند معلمانی با توانایی شناختی بالا و روش های تدریس کارآمد است. سبک های تفکر به عنوان یکی از ویژگی های شناختی معلمان، می توانند نقش مهمی در انتخاب روش تدریس آن ها ایفا کنند. پژوهش حاضر به صورت توصیفی از نوع همبستگی انجام شده و نمونه ای متشکل از ۸۱ معلم ابتدایی شهرستان زابل به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه سبک تفکر استرنبرگ و پرسشنامه ترجیح سبک تدریس جمع آوری شدند. نتایج با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل گردید. یافته ها نشان داد که بین سبک تفکر آزاداندیش و سبک تدریس فعال رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین، سبک های دیگر مانند سبک های قضایی، اجرایی و محافظه کارانه رابطه معناداری با تدریس فعال نداشتند. مدل رگرسیونی نیز نشان داد که سبک تفکر آزاداندیش توانایی پیش بینی معناداری در تعیین گرایش به تدریس فعال دارد. این پژوهش نشان می دهد که در فرآیندهای توانمندسازی معلمان، توجه به ویژگی های شناختی آنان از جمله سبک های تفکر، اهمیت دارد. نتایج می تواند مبنای طراحی برنامه های آموزشی در سطح منطقه ای به ویژه در شهرستان زابل قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

سبک های تفکر ، سبک تدریس فعال ، آموزش ابتدایی ، تفکر ، استرنبرگ ، یادگیری