بررسی اثربخشی مدل یادگیری معکوس در ارتقاء عملکرد تحصیلی دانش آموزان مناطق کم برخوردار

در پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مدل یادگیری معکوس در ارتقاء عملکرد تحصیلی دانش آموزان مناطق کم برخوردار، از روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه ششم ابتدایی در یکی از مناطق کم برخوردار شهرستان کوار بود که ۶۰ نفر از آنان به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در گروه آزمایش، محتوای درسی از طریق روش یادگیری معکوس، شامل ویدئوهای آموزشی قبل از کلاس و فعالیت های تعاملی در کلاس، ارائه شد؛ در حالی که گروه کنترل آموزش سنتی را دریافت نمود. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل تحلیل شدند و یافته ها نشان داد که میانگین نمرات پس آزمون گروه آزمایش به طور معناداری بالاتر از گروه کنترل بود. این نتایج حاکی از آن است که مدل یادگیری معکوس نقش موثری در بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان مناطق محروم ایفا می کند. بنابراین، به کارگیری این روش به عنوان یک نوآوری آموزشی در محیط های کم برخوردار می تواند به بهبود عدالت آموزشی و ارتقاء کیفیت یادگیری منجر شود. استفاده از فناوری آموزشی و محتوای چندرسانه ای در بستر یادگیری معکوس، مشارکت فعال تر دانش آموزان را تقویت کرده و انگیزه یادگیری آنان را افزایش داده است.

کلیدواژه ها:

یادگیری معکوس ، عملکرد تحصیلی ، آموزش مناطق محروم ، نوآوری آموزشی