ظرفیت تاملی والدینی و تاثیر آن بر پذیرش، دلبستگی و رشد روانشناختی کودک

این پژوهش با هدف بررسی ظرفیت تاملی والدینی و ارتباط آن با پذیرش-طرد والدینی، تاثیر آن بر شکل گیری شخصیت کودکان و نقش خصیصه های شخصیتی والدین در این فرآیند انجام شده است. ظرفیت تاملی والدینی به توانایی والدین در درک و تفسیر حالات روانی کودک و تعامل با او بر اساس احساسات، امیال و افکار مربوط می شود. روش پژوهش شامل تحلیل منابع نظری، بررسی مطالعات تجربی و تحلیل داده های مربوط به روابط والد-فرزند بود. یافته ها نشان دادند که والدین با ظرفیت تاملی بالا، رفتارهای پذیرنده تر و حساس تری نسبت به فرزندان دارند، در حالی که والدین با ظرفیت تاملی پایین بیشتر دچار طرد فرزندان می شوند. یافته ها همچنین نشان دادند که ظرفیت تاملی والدینی نقشی اساسی در انتقال دلبستگی ایمن دارد و می تواند بر تنظیم هیجانی و سازگاری روانشناختی کودک تاثیر بگذارد. والدینی با انعطاف پذیری بالا و حساسیت روانی بیشتر، تعاملات مثبت تری با فرزند خود برقرار می کنند. در مقابل، والدین با دلبستگی ناایمن و آسیب های روانی احتمال بیشتری برای طرد کودک دارند. نتایج پژوهش تاکید دارد که افزایش مهارت های ذهنی سازی والدین می تواند تحولات مثبت در شخصیت و روابط اجتماعی کودک ایجاد کند و نقش کلیدی در سلامت روانی وی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

ظرفیت تاملی والدینی ، پذیرش-طرد والدینی ، دلبستگی ایمن ، تنظیم هیجانی ، تحول شخصیت کودک