سنجش آموزش های ضمن خدمت کارکنان در دانشگاه ها با استفاده از تحلیل تم

اجرای برنامه های آموزش ضمن خدمت، مستلزم داشتن مدل مناسب است. با توجه به نبود الگوی بومی آموزش ضمن خدمت در دانشگاه ها، همراستا و متناسب با فرهنگ جامعه، هدف اصلی پژوهش، طراحی و اعتبارسنجی مدل سنجش آموزش های ضمن خدمت در بین کارکنان دانشگاه است. در این پژوهش، از روش کیفی و نمونه گیری هدفمند و گلوله برفی استفاده شد. در ابتدا با خبرگان دانشگاه مصاحبه های نیمه ساختاریافته به عمل آمد که تا رسیدن به اشباع نظری (۸ نفر) ادامه پیدا کرد. سپس داده های حاصل از مصاحبه ها به روش تحلیل تم و با استفاده از نرم افزار ان ویوو ۱۰ تحلیل شد. برای اعتبارسنجی کیفی و اجماع بین خبرگان در جهت واقعی بودن مولفه ها و شاخص های شناسایی شده از فن دلفی فازی استفاده شد. بعد از مرحله دلفی فازی، فهرست ابعاد، مولفه ها و شاخص های شناسایی شده دراختیار چند نفر از اساتید دانشگاه و دانشجویان دکترا که در حوزه آموزش های ضمن خدمت تخصص داشتند، قرار گرفت که با انجام اصلاحات از صحیح و مناسب بودن معادل و اصطلاحات انتخاب شده برای نام گذاری ابعاد، مولفه ها و شاخص ها اطمینان حاصل شد. بر این اساس، مدل نهایی سنجش آموزش های ضمن خدمت دانشگاه طراحی شد که شامل ۳ بعد شامل آموزش های فردی، آموزش های جمعی و فعالیت های فوق برنامه ای، ۸ مولفه و ۵۳ شاخص بوده است.

کلیدواژه ها:

آموزش های ضمن خدمت ، سنجش ، مدل سازی ، دانشگاه