تحلیل کیفی رابطه میان سبک تدریس تاملی و سلامت روان حرفه ای معلمان

پژوهش حاضر با هدف تحلیل کیفی رابطه میان سبک تدریس تاملی و سلامت روان حرفه ای معلمان انجام شده است. سبک تدریس تاملی، که بر خودارزیابی، بازاندیشی، تعامل فعال با دانش آموزان، انعطاف پذیری در روش های تدریس و استفاده از بازخورد تاکید دارد، به عنوان رویکردی موثر در بهبود کیفیت آموزش شناخته می شود. سلامت روان حرفه ای معلمان نیز شامل مدیریت استرس شغلی، رضایت شغلی، خودکارآمدی حرفه ای، تعادل کار-زندگی و حمایت اجتماعی در محیط کار است. این مطالعه با استفاده از رویکرد کیفی، به بررسی چگونگی تاثیرگذاری مولفه های سبک تدریس تاملی بر ابعاد سلامت روان حرفه ای معلمان پرداخته است. یافته ها نشان می دهند که بازاندیشی و خودارزیابی به کاهش استرس شغلی و افزایش رضایت شغلی کمک می کنند، زیرا معلمان از طریق تحلیل عملکرد خود، احساس کنترل بیشتری بر چالش های آموزشی دارند. تعامل فعال با دانش آموزان، خودکارآمدی حرفه ای را تقویت می کند و انعطاف پذیری در تدریس به بهبود تعادل کار-زندگی منجر می شود. همچنین، استفاده از بازخورد، حمایت اجتماعی در محیط کار را تقویت کرده و حس تعلق حرفه ای را افزایش می دهد. این پژوهش نشان داد که سبک تدریس تاملی می تواند به عنوان ابزاری موثر برای ارتقای سلامت روان معلمان عمل کند. نتایج این مطالعه برای سیاست گذاران آموزشی و مدیران مدارس، راهنمایی هایی برای طراحی برنامه های آموزشی و حمایتی ارائه می دهد تا از طریق ترویج سبک تدریس تاملی، سلامت روان معلمان و کیفیت آموزش بهبود یابد. پیشنهاد می شود پژوهش های آینده با تمرکز بر گروه های خاص معلمان و استفاده از روش های ترکیبی، این رابطه را عمیق تر بررسی کنند.

کلیدواژه ها:

سبک تدریس تاملی ، سلامت روان حرفه ای ، خودارزیابی ، بازاندیشی ، خودکارآمدی.