نقش هوش حرکتی در بهبود عملکرد تحصیلی کودکان دبستانی:تحلیل اثرات

هدف این پژوهش، بررسی ارتباط بین هوش حرکتی و عملکرد تحصیلی در دانش آموزان دوره ابتدایی است. با توجه به نقش مهم ویژگی های حرکتی و شناختی در فرآیند یادگیری، شناخت تاثیر هوش حرکتی می تواند به بهبود روش های آموزشی کمک کند. در این مطالعه، از روش توصیفی-همبستگی استفاده شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه های چهارم تا ششم در مدارس شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود که ۳۰۰ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از آزمون هوش حرکتی گاردنر و معدل نمرات تحصیلی نیم سال اول گردآوری شد. تحلیل ها با ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که هوش حرکتی با عملکرد تحصیلی رابطه مثبت و معناداری دارد (r=۰.۴۱، p<۰.۰۱) و می تواند بخشی از تغییرات عملکرد تحصیلی را پیش بینی نماید. همچنین، تاکید شد که آموزش هایی که مهارت های حرکتی را تقویت می کنند، می توانند باعث ارتقای یادگیری و تمرکز دانش آموزان شوند. بر اساس یافته ها، توصیه می شود که معلمان و برنامه ریزان آموزشی در طراحی برنامه های درسی به هوش های چندگانه به ویژه هوش حرکتی توجه ویژه ای داشته باشند. این مطالعه می تواند راهنمایی برای بهبود کیفیت آموزش و یادگیری در مدارس ابتدایی باشد.

کلیدواژه ها:

هوش حرکتی ، موفقیت تحصیلی ، دانش آموزان پایه ابتدایی ، فرآیند یادگیری ، برنامه ریزی آموزشی