تحلیل رابطه آموزش های محیط زیستی و توسعه نگرش های پایدار در کودکان دبستانی: پیشنهادات

در سال های اخیر، آموزش محیط زیستی به عنوان رویکردی موثر برای پرورش نگرش های پایدار در کودکان دبستانی مورد توجه قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش آموزش های محیط زیستی در تقویت نگرش های پایدار دانش آموزان دوره ابتدایی است. این مطالعه با استفاده از روش توصیفی-کیفی و با بهره گیری از مصاحبه های نیمه ساختاریافته با معلمان و دانش آموزان، و نیز مشاهده مستقیم فعالیت های آموزشی انجام شد. نتایج حاکی از آن است که آموزش محیط زیستی توانسته آگاهی زیست محیطی کودکان را ارتقا داده و آنان را به رفتارهای سازگار با محیط زیست سوق دهد. همچنین، درگیری فعال دانش آموزان در برنامه های محیط زیستی منجر به افزایش حس مسئولیت پذیری و تعهد آنان نسبت به حفاظت از طبیعت شده است. یافته ها بر ضرورت گنجاندن محتوای آموزش محیط زیست در برنامه های رسمی درسی به صورت مداوم و یکپارچه تاکید دارند. علاوه بر این، مشارکت والدین و نهادهای اجتماعی در فرآیند آموزش می تواند اثربخشی این آموزش ها را دوچندان کند. این پژوهش توصیه می کند که سیاست گذاران آموزشی رویکردهای مبتنی بر تعامل و مشارکت را برای نهادینه سازی نگرش های پایدار در میان دانش آموزان مدنظر قرار دهند.

کلیدواژه ها:

آگاهی زیست محیطی ، رفتار پایدار ، آموزش کودکان ، مسئولیت پذیری محیطی ، یادگیری مشارکت