ارزیابی پتانسیل احیای اکولوژیکی بستر خشک شده دریاچه ارومیه

خشکسالی های پی درپی و کاهش شدید تراز آب دریاچه ارومیه منجر به شکل گیری پهنه های وسیعی از خاک های شور و فاقد پوشش زیستی در بستر این دریاچه شده است. این وضعیت پویایی زیستی خاک و کارکردهای اکوسیستمی آن را با تهدید جدی مواجه کرده است. هدف این پژوهش، ارزیابی پتانسیل احیای زیستی بستر خشک شده دریاچه ارومیه بر اساس سنجش تنفس میکروبی به عنوان شاخصی برای فعالیت میکروبی خاک بود. نمونه برداری از خاک سطحی در محدوده شمال غربی دریاچه، در گستره های از عرض جغرافیایی ۳۶°۴۵′ تا ۳۸°۲۰′ و طول جغرافیایی ۴۴°۵۰′ تا ۴۶°۱۰′ انجام شد. سنجش تنفس میکروبی با روش اندازه گیری دیاکسیدکربن آزادشده در شرایط انکوباسیون کنترل شده انجام گرفت. نتایج نشان داد که مقدار تنفس میکروبی در محدوده ۲/۱۵ تا ۴/۶۸ میلیگرم دیاکسید کربن بر گرم خاک خشک متغیر بود. تحلیل مکانی داده ها نشان داد که بخش هایی از منطقه مورد مطالعه دارای فعالیت زیستی متوسط تا پایین هستند، با اینحال، وجود فعالیت میکروبی در سطح پایه بیانگر پتانسیل مناسب برای پاسخ دهی به تلقیح زیستی است. بنابراین، استفاده از میکروارگانیسم های مقاوم نظیر سیانوباکترها در این مناطق می تواند به تقویت پوسته های زیستی، تثبیت سطح خاک و بهبود عملکرد اکولوژیکی بستر دریاچه کمک کند.

کلیدواژه ها:

تنفس میکروبی پایه ، پوسته های زیستی خاک ، دریاچه ارومیه ، احیای زیستی ، تلقیح میکروبی ، فعالیت میکروبی خاک