تاثیر توزیع الیاف پلیپروپیلین بر روی ماسه فیروزکوه با دستگاه سه محوری مونوتونیک

بهبود پارامترهای مقاومتی خاک و جلوگیری از نشست و ترک خوردگی به منظور اصلاح کنترل شده خصوصیات ژئوتکنیکی خاک و افزایش کارایی و کاهش هزینه ها امری ضروری است. استفاده از الیاف برای تسلیح خاک، یک روش باستانی است که در طول زمان به طور فزاینده در مهندسی مدرن مورد استفاده قرار گرفته است. در سالهای اخیر، تسلیح خاک با استفاده از الیاف به عنوان یک روش متداول در طراحی راهها، شالوده ها و دیوارهای حائل تبدیل شده است. این رویکرد، به ویژه در مواجهه با خاک های مسئله دار مانند ماسه های سست، که ممکن است برای ساخت و سازهای مختلف از جمله پیها، شیبها و روسازیها مناسب نباشند بیشتر حائز اهمیت است. سهولت استفاده از الیاف پلی پروپیلن در ساختار خاک، می تواند منجر به افزایش سرعت اجرای کار و کاهش هزینه ها شود. ماسه ۱۶۱ فیروزکوه، که در دسته بندی خاکهای ریزدانه و بد دانه بندی شده (SP) قرار می گیرد، در شرایط مختلف عملکرد متفاوتی از خود نشان می دهد. در این تحقیق، آزمایش هایی به وسیله دستگاه سه محوری مونوتونیک تحت شرایط زهکشی نشده (CU) بر روی خاک ماسه ای تقویت شده با الیاف در تراکم نسبی ۱۰ درصد و میزان رطوبت به نهایت (۵ درصد) و تحت فشارهای تحکیمی ۳۵، ۱۴۰، ۲۸۰، ۴۱۵ کیلوپاسکال انجام شده و نتایج با ماسه بدون الیاف مقایسه شده است. این آزمایش ها به منظور ارزیابی خصوصیات فیزیکی، مکانیکی و رفتاری این خاک تحت بارگذاری های مختلف طراحی شده اند. در این تحقیق خواص مهندسی و افزایش کارایی ماسه فیروزکوه و تاثیر افزودن الیاف پلی پروپیلن مورد بررسی و نمودارهای تنش-کرنش، مسیر تنش و تغییرات فشار آب حفره ای ترسیم و بررسی شده است.

کلیدواژه ها:

ماسه ۱۶۱ فیروزکوه ، الیاف پلی پروپیلن ، آزمایش سه محوری مونوتونیک