بررسی جامع عملکرد خودترمیمی در بتنهای پیشرفته با استفاده از افزودنی های کریستالی، مدلسازی قابلیت اطمینان و ارزیابی چندآزمایشگاهی

با گسترش استفاده از مصالح سیمانی در سازههای زیرساختی، مسئله ایجاد ترک و کاهش دوام به یکی از چالش های اصلی مهندسی عمران تبدیل شده است. در سالهای اخیر، توسعه فناوری های خودترمیمی در بتن بهعنوان راهکاری نوین برای افزایش عمر مفید و کاهش هزینه های نگهداری مورد توجه قرار گرفته است. در این مقاله، با استناد به سه پژوهش معتبر، عملکرد خودترمیمی بتن تحت شرایط مختلف مورد بررسی قرار میگیرد. ابتدا تاثیر افزودنیهای کریستالی و زئولیتی در افزایش نرخ ترمیم ترک ها و بهبود خواص مکانیکی با استفاده از مدلسازی سطح پاسخ (RSM) تحلیل شده است. سپس با تمرکز بر سیستمهای دارای سازوکار خودترمیمی در مواجهه با فرآیندهای تخریب وابسته به شوک، مدلی برای ارزیابی قابلیت اطمینان چنین سامانههایی ارائه می شود. در نهایت، نتایج یک مطالعه بینآزمایشگاهی بر روی بتن های فوقمقاوم الیافی (UHPFRCC) که از افزودنیهای کریستالی بهره میبرند، مرور و تحلیل شده است. نتایج این مرور تحلیلی نشان می دهد که بهرهگیری از فناوری های خودترمیمی، به ویژه افزودنیهای کریستالی، نه تنها خواص مکانیکی و دوام بتن را بهبود میبخشد، بلکه امکان تحلیل دقیق تر و واقعبینانهتر از رفتار سازه های بتنی در شرایط واقعی را فراهم میسازد.

کلیدواژه ها:

ترمیم ترکهای بتن ، خواص مکانیکی بتن ، مواد کریستالزا