مقایسه تاثیر آموزش سنتی و آموزش مبتنی بر نقشه ذهنی بر خودپنداره ریاضی دانش آموزان دوره متوسطه دوم استان گلستان

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر نقشه ذهنی در مقایسه با آموزش سنتی بر خودپنداره ریاضی دانش آموزان دوره دوم متوسطه در استان گلستان است. خودپنداره ریاضی، که یکی از مولفه های کلیدی در پیشرفت تحصیلی و انگیزه یادگیری است، می تواند تحت تاثیر شیوه های آموزشی قرار گیرد. در این مطالعه، دو گروه از دانش آموزان به صورت تصادفی انتخاب شدند؛ گروه اول با روش سنتی و گروه دوم با استفاده از نقشه ذهنی آموزش دیدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه خودپنداره ریاضی بود که روایی و پایایی آن تایید شده است. نتایج حاصل از تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه وجود دارد و دانش آموزانی که با نقشه ذهنی آموزش دیده اند، خودپنداره ریاضی بالاتری نسبت به گروه آموزش سنتی دارند. این یافته حاکی از آن است که استفاده از ابزارهای نوین آموزشی مانند نقشه ذهنی می تواند نقش موثری در ارتقای نگرش و باور دانش آموزان نسبت به توانایی های ریاضی آنان داشته باشد. در پایان پیشنهاد می شود معلمان و سیاست گذاران آموزشی به بهره گیری از روش های نوین آموزشی برای تقویت خودپنداره و انگیزه دانش آموزان توجه بیشتری داشته باشند.

کلیدواژه ها:

خودپنداره ریاضی ، آموزش مبتنی بر نقشه ذهنی ، روش تدریس سنتی ، یادگیری مفهومی ریاضی ، دانش آموزان دوره دوم متوسطه