بررسی مروری انگل های آبزی و بیماری های مشترک با انسان

انگل های آبزی، شامل گروه های متنوعی از تک یاختگان، ترماتودها، سستودها و نماتودها، از جمله عوامل بیماری زای مهم در اکوسیستم های آبی هستند که توانایی ایجاد بیماری های مشترک بین انسان و جانوران آبزی (زئونوزهای آبی) را دارند. این انگل ها از طریق چرخه های زندگی پیچیده، غالبا با حضور میزبان های واسط مانند ماهیان، سخت پوستان و نرم تنان، قادر به انتقال به انسان هستند. راه های اصلی انتقال شامل مصرف آب یا غذای دریایی خام یا نپخته، تماس پوستی با آب آلوده و گاهی از طریق زخم های باز است. بیماری هایی مانند شیستوزومیازیس، کلونورچیازیس، دیفیلوبوتریازیس، و جیاردیازیس از جمله مهم ترین زئونوزهای آبی محسوب می شوند که می توانند منجر به آسیب های گوارشی، کبدی، خونی و حتی عصبی در انسان شوند. این بیماری ها به ویژه در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری که بهداشت عمومی ضعیف تر است، شیوع بیشتری دارند. پایش و کنترل این انگل ها مستلزم رویکردهای چندبخشی شامل بهسازی محیط زیست آبی، ارتقاء آگاهی عمومی، نظارت بر بهداشت آب و فرآورده های شیلاتی و درک دقیق از اپیدمیولوژی و بوم شناسی انگل هاست.

کلیدواژه ها:

تک یاختگان بیماری زا ، شیستوزومیازیس ، جیاردیازیس ، سستودها ، اپیدمیولوژی