تحول تدریس در دانشگاه آینده

مقدمه:تحولات سریع فناوری در دهه های اخیر، چشم اندازهای جدیدی در حوزه آموزش عالی پدید آورده است. ظهور فناوری هایی مانند هوش مصنوعی، واقعیت افزوده، واقعیت مجازی و متاورس، بازنگری در طراحی محیط های یادگیری را به ضرورتی انکارناپذیر تبدیل کرده است.هدف:هدف این مطالعه، شناسایی و تبیین راهکارهای طراحی محیط های آموزش شخصی در دانشگاه های آینده با تاکید بر سبک های یادگیری دانشجویان است.روش:این پژوهش به روش مرور نظام مند ادبیات انجام شده است. منابع علمی معتبر مرتبط با موضوع در دهه اخیر جمع آوری و تحلیل شدند. تمرکز بر مطالعاتی بوده است که به فناوری های آموزشی نوین، سبک های یادگیری، رویکردهای تطبیقی و طراحی محیط های یادگیری شخصی پرداخته اند.یافته ها:یافته های پژوهش چهار مولفه کلیدی را برای طراحی محیط آموزش شخصی موثر شناسایی کرد: ۱) بهره گیری از فناوری های نوین مانند واقعیت افزوده و شبیه سازی تعاملی، ۲) شناسایی و تطبیق با سبک های یادگیری فردی، ۳) استفاده از ابزارها و روش های تطبیقی در تنظیم محتوای آموزشی، و ۴) یکپارچه سازی تمامی عناصر در یک چارچوب منسجم. این مولفه ها به شکل هم افزا می توانند تجربه یادگیری دانشجویان را در محیط های دیجیتال ارتقا بخشند.نتیجه گیری:طراحی محیط های یادگیری شخصی شده، مستلزم توسعه چارچوب هایی جامع و یکپارچه است که فناوری، سبک یادگیری و روش های تطبیقی را به طور هماهنگ در بر گیرد. یافته های این مطالعه می تواند مبنایی برای توسعه مدل های نوین آموزش در دانشگاه های آینده و ارتقاء اثربخشی یادگیری در عصر دیجیتال باشد.

کلیدواژه ها:

یادگیری شخصی ، سبک های یادگیری ، واقعیت افزوده ، فناوری آموزشی ، دانشگاه آینده