سنجش و فهم چگونگی تحقق معماری زیست دوست در سکونتگاه های انسانی، نمونه مطالعاتی: ماسوله

معماری زیست دوست در طراحی محیط های انسانی، بر تعامل میان انسان و طبیعت تاکید دارد. در این راستا پژوهش حاضر، در صدد بررسی تحقق اصول معماری زیست دوست در بافت ماسوله و ارائه راهکارهایی مبتنی بر این اصول، به منظور بهبود کیفیت طراحی سکونتگاه های انسانی است. این پژوهش با استفاده از روش شناسی و در چهار مرحله اجرا شده است: مرور ادبیات و تدوین چارچوب نظری، سنجش کمی میزان تحقق اصول معماری زیست دوست در ماسوله، تحلیل کیفی مصاحبه های انجام شده با ساکنان و بازدیدکنندگان، و درنهایت ارائه اصول طراحی پیشنهادی. در بخش کمی، با استفاده از پرسش نامه ای مبتنی بر چارچوب نظری و تحلیل داده ها با روش های آماری، میزان تحقق ابعاد مختلف معماری زیست دوست در ماسوله ارزیابی شده است. بر اساس یافته ها، اصولی همچون ارتباط با طبیعت، فضای باز، پیچیدگی و نظم، و آسایش طبیعی بیشترین تحقق را در این منطقه داشته اند، درحالی که معیارهایی همچون مدیریت زیست دوست، ارتباط مادی با طبیعت و کاربردهای زیست دوست کمترین میزان تحقق را نشان داده اند. در بخش کیفی، مصاحبه های نیمه ساختاریافته با ۲۰ نفر از ساکنان و بازدیدکنندگان ماسوله انجام و با روش تحلیل محتوای کیفی بررسی شده است. بر اساس یافته ها، تجربه زیسته افراد بر اهمیت تعامل حسی و روانی با محیط طبیعی، تاثیر هویت محلی در حس تعلق و آرامش و نقش طراحی زیست دوست در پایداری و کیفیت زندگی تاکید دارد. درنهایت، با تلفیق یافته های کمی و کیفی، اصولی برای طراحی محیط های مسکونی ارائه شده که بر ادغام عناصر طبیعی، افزایش تعامل انسان با طبیعت و بهره گیری از ویژگی های زیست دوست تاکید دارند.

کلیدواژه ها:

معماری زیست دوست ، پژوهش ترکیبی ، ماسوله ، شاخص های پراکندگی ، آزمون تی تک نمونه ای ، مصاحبه