واکاوی معیار بدنی در توجیه این همانی شخصی

هر شخصی علی رغم وقوع تغییرات کمی و کیفی در طول زندگی، وحدت عددی خود را درک می کند که از آن به این همانی شخصی تعبیر می شود. معیار بدنی رویکردی است که با تقلیل اشخاص به اشیاء، ملاک این همانی مذکور را استمرار بدنی-فیزیکی می داند، زیرا بر این باور است که انسان خود و دیگران را از علم به بدن می شناسد و بدین سان به این همانی آن حکم می کند. در این مقاله با روش تحلیلی-انتقادی، مبانی، مدعا و ادله این نظریه بررسی شده است. «ابتناء بر پیش فرض های باطل»، «خلط منظر هستی شناختی با جنبه معرفت شناختی»، «جایگزین کردن فهم عرفی به جای دقت فلسفی» و «خلط اول شخص با سوم شخص» از جمله اشکالات این نظریه است. همچنین از لوازم این نظریه آن است که در صورت تسامح و پذیرش معیار بدنی برای توجیه این همانی شخصی در زندگی دنیا، اما معیار مذکور نمی تواند این همانی شخصی را در حیات پس از مرگ توجیه کند و تلازم منطقی با انکار معاد دارد.

کلیدواژه ها:

این همانی شخصی ، استمرار فیزیکی ، استمرار بدنی ، هویت