روش های نوین آموزش ادبیات فارسی به دانش آموزان

ادبیات فارسی، به عنوان یکی از اساسی ترین ابزارهای انتقال فرهنگ، هویت و ارزش های ایرانی–اسلامی، نقشی بنیادین در شکل دهی به شخصیت و زبان دانش آموزان ایفا می کند. با این حال، شیوه های سنتی آموزش ادبیات که مبتنی بر محفوظات، انتقال یک سویه اطلاعات و ارزیابی های بسته هستند، دیگر پاسخ گوی نیازهای آموزشی و تحولی نسل امروز دانش آموزان نیستند. هدف این پژوهش، بررسی و تحلیل روش های نوین آموزش ادبیات فارسی به دانش آموزان دوره ابتدایی و متوسطه اول است تا از طریق آن بتوان راهکارهایی برای ارتقاء اثربخشی تدریس این درس مهم ارائه داد. در این پژوهش، از روش توصیفی–تحلیلی و تحلیل محتوای کیفی استفاده شد و داده ها از طریق مطالعه منابع کتابخانه ای و بررسی دیدگاه های معلمان و متخصصان حوزه تعلیم و تربیت گردآوری گردید. یافته های پژوهش نشان می دهد که روش هایی نظیر یادگیری تعاملی، داستان گویی، تحلیل متون با رویکرد انتقادی، استفاده از فناوری های نوین (واقعیت افزوده، فیلم، پادکست، اپلیکیشن)، کارگاه های خلاقیت، بازی های زبانی، نمایشنامه خوانی، شعرخوانی هدفمند و تولید محتوا توسط دانش آموزان، تاثیر بسزایی در تقویت درک ادبی، خلاقیت، انگیزه یادگیری و مشارکت فعال دانش آموزان دارند. همچنین، نتایج حاکی از آن است که اجرای این روش ها نیازمند بازنگری در برنامه درسی، توانمندسازی معلمان، و توسعه زیرساخت های فناورانه و فرهنگی مدارس است. در پایان، با اشاره به محدودیت های پژوهش، پیشنهاداتی جهت توسعه آموزش ادبیات فارسی مبتنی بر نوآوری، برای معلمان، سیاست گذاران آموزشی و محققان آینده ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

ادبیات فارسی ، روش های نوین تدریس ، آموزش خلاق ، فناوری آموزشی ، یادگیری تعاملی ، مدارس ابتدایی ، تحول آموزشی