ارزیابی تاثیر متقابل آموزش وپرورش و نظام سلامت بر توسعه پایدار و بهبود شاخص های بهداشتی، روانی و اجتماعی دانش آموزان

در این مقاله به ارزیابی تاثیر متقابل آموزش وپرورش و نظام سلامت بر توسعه پایدار و بهبود شاخص های بهداشتی، روانی و اجتماعی دانش آموزان پرداخته شده است. هدف اصلی پژوهش، واکاوی نحوه هم افزایی سازوکارهای آموزشی و سلامت محور در محیط مدرسه و تبیین نقش آن ها در ارتقای شاخص های بهداشت جسم، روان و اجتماع دانش آموزان در راستای تحقق توسعه پایدار است. روش تحقیق این مقاله به صورت تحلیلی-توصیفی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و تحلیل آثار معتبر پژوهشی انجام شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که ادغام هدفمند مداخلات سلامت محور در برنامه های درسی مدارس و ارتقای سطح دانایی و توانمندی معلمان و کادر مدرسه، نقش مهمی در پیشگیری از آسیب های جسمانی و روانی دانش آموزان و ارتقای سلامت اجتماعی آنان دارد. همچنین تشویق همکاری میان دستگاه های آموزش وپرورش و وزارت بهداشت، استفاده از برنامه های آموزش مهارت های زندگی، جلب مشارکت خانواده ها و توجه به ابعاد فرهنگی و بومی جامعه ایرانی می تواند زمینه ساز شکوفایی انسانی، رشد پایدار و بهبود بهره وری علمی و تربیتی دانش آموزان شود. در مجموع، توسعه پایدار در گرو تعامل موثر این دو نظام و توجه نظام مند به سلامت چندبعدی نسل آینده است.

کلیدواژه ها:

آموزش وپرورش ، نظام سلامت ، توسعه پایدار ، سلامت روان ، سلامت اجتماعی ، دانش آموز