ارزیابی اضطراب اعضای خانواده افراد آسیب دیده از جنگ ایران و عراق و تاثیر آن بر پرخاشگری و مولفه های آن (مطالعه موردی: جانبازان شهر ارومیه)

این تحقیق با هدف بررسی میزان اضطراب اعضای خانواده افراد آسیب دیده از جنگ ایران و عراق و تاثیر آن بر پرخاشگری و مولفه های آن شامل پرخاشگری کلامی-خصومت و پرخاشگری فیزیکی-خشم انجام گرفت. جامعه آماری شامل ۶۱۱۱ نفر از افراد ساکن شهر ارومیه هستند که در جنگ ۸ ساله میان ایران و عراق حداقل ۵۳ درصد جانباز اعصاب هستند. نمونه آماری طبق جدول مورگان شامل ۵۶۳ نفر از افراد می باشند که به روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای انتخاب شدند. جمع آوری اطلاعات و داده ها به روش پیمایشی انجام گرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات و داده ها، شامل پرسشنامه های استاندارد و معتبر اضطراب بک (۶۸۸۸) و پرسشنامه پرخاشگری ویلیامز و همکاران (۶۸۸۱) بودند که روایی و پایایی قابل قبولی داشتند. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آمار توصیفی-همبستگی و مقایسه ای در نرم افزارهای Excel و SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان دادند که میزان اضطراب اعضای خانواده افراد آسیب دیده از جنگ از سطح متوسط بیشتر بود. همچنین، بین اضطراب و پرخاشگری و مولفه های آن شامل پرخاشگری کلامی-خصومت و پرخاشگری فیزیکی-خشم رابطه معناداری در سطح ۵۳/۵ وجود داشت. نتیجه گیری: راهبردهای مقابلهای، استفاده از رویکردهای مسئله مدار در مقابله با رویکردهای هیجانمدار می تواند به کاهش اضطراب کمک کند. مداخلات مبتنی بر معنویت، مانند معنویت درمانی گروهی، نیز در کاهش علائم اضطراب در خانواده ها موثر است.

کلیدواژه ها:

جنگ ، اضطراب ، پرخاشگری کلامی ، پرخاشگری فیزیکی