بررسی رابطه قدرت مدیریت منابع انسانی الکترونیکی و استرس شغلی و قصد ترک شغل به واسطه نگرانی برای حفظ حریم خصوصی اطلاعات در کارکنان شرکت های تولیدی و خدماتی استان گیلان

هدف این مطالعه بررسی اثر واسطه ای نگرانی برای حفظ حریم خصوصی اطلاعات بین مدیریت منابع انسانی الکترونیکی و استرس شغلی است که در نهایت باعث ایجاد تمایل به ترک شغل در بین کارکنان می شود. یک پرسشنامه نظرسنجی بین متخصصان شاغل در بخشهای خدمات و تولید استان گیلان توزیع شد. در مجموع ۱۷۸ پاسخ قابل استفاده با اتخاذ یک روش نمونه برداری گلوله برفی مناسب جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل و بررسی روابط فرضی از PLS-SEM استفاده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که درک بهتر قدرت مدیریت منابع انسانی الکترونیکی منجر به نگرانی کمتر در مورد نقض حریم خصوصی اطلاعات می شود. علاوه بر این، نگرانی برای حفظ حریم خصوصی اطلاعات به طور مثبت با استرس شغلی کارکنان و قصد ترک شغل مرتبط بود. همچنین رابطه مثبتی بین استرس شغلی و قصد ترک شغل در بین کارکنان وجود دارد. علاوه بر این، نگرانی درک شده برای حفظ حریم خصوصی اطلاعات به طور کامل رابطه بین مدیریت منابع انسانی الکترونیکی و استرس شغلی و در نهایت، قصد ترک شغل در بین کارکنان را میانجیگری کرد. سازمان ها باید در حین اتخاذ و اجرای شیوه های مدیریت منابع انسانی الکترونیکی بر تضمین قدرت قابل توجه مدیریت منابع انسانی الکترونیکی تمرکز کنند. شکست ممکن است منجر به نگرانی در مورد حریم خصوصی کارکنان، استرس شغلی و در نهایت قصد ترک شغل در میان کارکنان شود. این مطالعه جزو اولین مطالعاتی است که نگرانی ادراک شده برای حفظ حریم خصوصی اطلاعات را به عنوان یک نتیجه از مدیریت منابع انسانی الکترونیکی که جنبه تاریک مدیریت منابع انسانی را منعکس می کند، شناسایی می کند.

کلیدواژه ها:

حریم خصوصی اطلاعات ، استرس شغلی ، قصد ترک شغل