اثربخشی بازی درمانی بر حافظه فعال و پرخاشگری کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی درمانی بر حافظه فعال و پرخاشگری کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر انجام گرفت. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی است و در زمره ی پژوهش های کاربردی قرار می گیرد، در این تحقیق از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری شامل تمامی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر شهر فیروزکوه به تعداد ۱۵۰ نفر می باشد که ۲۰ نفر از کودکانی که دارای اختلال حافظه فعال و پرخاشگری هستند به صورت در دسترس انتخاب و به شیوه ی تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (۱۰ نفر) و گواه (۱۰ نفر) جایگزین شدند. مداخله درمانی در اتاق سمعی و بصری مدرسه طی ۱۶ جلسه به صورت گروهی انجام شد. مدت هر جلسه حدود ۶۰ دقیقه بود و ۲ بار در هفته به گروه آزمایش ارایه شد. در شایان ذکر است گروه کنترل هیچگونه مداخله درمانی را دریافت نکردند در پیش آزمون و پس آزمون بازی درمانی پرسشنامه های حافظه فعال و پرخاشگری توسط مربیان تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل داده با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۱۹ و با استفاده از آزمون کوواریانس استفاده شد. نتایج آزمون کوواریانس نشان داد که بازی درمانی تاثیر بسزایی بر حافظه فعال (پردازش و اندوزش) (p < ۰.۰۰۱) و پرخاشگری و مولفه های آن دارد (p < ۰.۰۰۱). با توجه به یافته های این پژوهش می توان گفت با برگزاری کلاس های بازی درمانی در مدارس، به کودکان کم توان ذهنی در یادگیری درسی و کنترل هیجانات پرخاشگرانه کمک شایانی می گردد.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، حافظه فعال ، پرخاشگری ، کودکان کم توان ذهنی