بررسی رابطه بین مهارتهای حل مسئله و خودتنظیمی هیجانی-عاطفی

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین مهارتهای حل مسئله و خودتنظیمی هیجانی-عاطفی انجام شده است. حل مسئله به عنوان بخشی از تفکر، فرآیندی شناختی است که نیازمند تلفیق و مهار یک سری مهارتهای بنیادین و معمولی است. خودتنظیمی در روانشناسی به معنی توانایی تفکر و کنترل احساسات و تکانه های مخرب قبل از عمل کردن است. اهمیت این پژوهش ناشی از نقش مهم مهارت حل مسئله و خودتنظیمی هیجانی-عاطفی در زندگی روزمره و سلامت روانی افراد است. در این پژوهش، از پرسشنامه سبک های حل مسئله کسیدی و النگ و پرسشنامه راهبردهای خودتنظیمی عاطفی مارس برای جمع آوری داده ها استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که بین مهارتهای حل مسئله و خودتنظیمی هیجانی-عاطفی رابطه وجود دارد. بر اساس یافته های این پژوهش، آموزش مهارتهای حل مسئله و خودتنظیمی می تواند به بهبود کیفیت زندگی و سلامت روانی افراد کمک کند. این مهارتها نقش مهمی در پیشگیری از مشکلات رفتاری و افزایش سازگاری اجتماعی دارند.

کلیدواژه ها:

مهارت حل مسئله ، خودتنظیمی هیجانی-عاطفی ، پرسشنامه ، روانشناسی ، زندگی روزمره ، سلامت روانی