اثربخشی آموزش رویکرد هیجان مدار به شیوه گروهی بر افزایش تمایزیافتگی زنان متاهل

این پژوهش بررسی تاثیر آموزش به شیوه هیجان مدار" href="https://civilica.com/search/paper/k-%D8%B1%D9%88%DB%8C%DA%A9%D8%B1%D8%AF%20%D9%87%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D9%86%20%D9%85%D8%AF%D8%A7%D8%B1/">رویکرد هیجان مدار بر تمایزیافتگی زنان متاهل بود و به روش نیمه تجربی و با طرح پیشآزمون – پسآزمون و گروه آزمایش و گواه اجرا شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان متاهل مراجعهکننده به مراکز و کلینیکهای مشاوره در سه ماه اول سال ۱۴۰۳ در شهر رشت میباشد. از میان ۱۲۰ نفر متقاضی شرکتکننده، تعداد ۷۶ زن متاهل که نمره پایینی در تمایزیافتگی کسب نمودهاند با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب گردیدند. سپس، ۳۲ زن به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه ۱۶ نفری آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار این پژوهش، مقیاس تمایزیافتگی به همراه اطلاعات جامعه شناختی آزمودنیها بود. دادهها با استفاده از آزمونهای آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که آموزش به شیوه هیجان مدار" href="https://civilica.com/search/paper/k-%D8%B1%D9%88%DB%8C%DA%A9%D8%B1%D8%AF%20%D9%87%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D9%86%20%D9%85%D8%AF%D8%A7%D8%B1/">رویکرد هیجان مدار بر میزان تمایزیافتگی زنان اثر مثبت و معنادار ی دارد (۰۵/۰P<) . با توجه به یافته های پژوهش آموزش به شیوه رویکرد هیجانمدار میتواند در افزایش تمایزیافتگی زنان مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تمایزیافتگی ، رویکرد هیجان مدار ، هیجان