اثر بخشی موسیقی درمانی بر مهارتهای ارتباطی سازگاری اجتماعی و مشکلات یادگیری کودکان اوتیسم در شهر اهواز

هدف از تحقیق، حاضر اثر بخشی موسیقی درمانی بر مهارتهای ارتباطی سازگاری اجتماعی و مشکلات یادگیری کودکان اوتیسم در شهر اهواز بود. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان شهر اهواز بودند نمونه ای به حجم ۳۰ نفر متشکل از دانش آموزان که به روش خوشه ای انتخاب شدند برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه مهارتهای ارتباطی نیوکامر و هامیل که توسط حسن زاده و مینایی (۱۳۸۸) پرسشنامه سازگاری اجتماعی توسط گرشام و الیوت (۱۹۹۰) و پرسشنامه استاندارد مشکلات یادگیری کلورادو (۲۰۱۱) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند یافتهها نشان داد که بین متغیرهای بخشی موسیقی درمانی بر مهارتهای ارتباطی سازگاری اجتماعی و مشکلات یادگیری کودکان اوتیسم در شهر اهواز رابطه معناداری وجود داشت.

کلیدواژه ها:

موسیقی درمانی ، مهارتهای ارتباطی ، سازگاری اجتماعی ، مشکلات یادگیری