بررسی اثربخشی روان درمانی مثبتگرا با رویکرد اسلامی بر هوش معنوی، بهباشی و سرمایههای روانشناختی دانشجویان

گروهدرمانی شکلی از روان درمانی است که در آن دو مراجع یا چند بیمار با یک یا چند درمانگر کار می کنند. این روش، روش متداول و جاافتاده ای است که در آن اعضای گروه می توانند از تجربیات دیگران آگاه شده و از آنها درس بگیرند. این روش درمانی نسبت به رواندرمانی فردی، هم از نظر هزینه ای باصرفه تر است و هم در بیشتر موارد اثربخش تر، به علاوه، معمولا کسانی که از بیماری ذهنی یا مشکل رفتاری رنج می برند، دچار احساس تنهایی، انزوا و متفاوت بودن هستند. گروهدرمانی فضایی را برای گردآمدن افرادی که در حال حاضر درگیر مشکل مشابهی هستند یا در گذشته به مشکل مشابهی گرفتار بوده و اکنون نجات یافته اند، فراهم می سازد. اعضای گروه همچنین می توانند با پشتیبانی عاطفی از یکدیگر، رفتارهای تازه ای را تجربه کنند. پیشرفت علم روانشناسی از یک سو و ماهیت پیچیده انسان از سوی دیگر، باعث شده که نیازهای معنوی بشر در برابر خواسته های مادی قد علم کند و اهمیت بیشتری یابد.

کلیدواژه ها:

روان درمانی مثبتگرا ، رویکرد اسلامی ، سرمایههای روانشناختی