مسئولیت کیفری مرتکبین جرایم علیه اطفال در حقوق ایران، تطبیق با کنوانسیون حقوق کودک

همزمان با به وجود آمدن پدیده شوم بزهکاری، تالش های برای مقابله با آن آغازشده و سیر صعودی و تکامل خود را ادامه داده است. کودکان، بخش مهم و پایهای سرمایه انسانی هر جامعه به حساب می آیند که در عین حال، بیشتر از سایر گروههای جامعه در معرض بزهکاری و بزه دیدگی قرار دارند. معضل جرائم علیه اطفال نیز از این قاعده مستثنا نیست و به حقیقت شناسایی دلایل جرائم علیه اطفال گامی مهم در جهت موفقیت برنامه پیشگیری از وقوع این پدیده به حساب می آید. حقوق کودک، بخشی از موضوعات حقوق بشر است که نیاز به حمایت جدی از سوی جامعه بین المللی دارد. مهمترین هدف جرم شناسان کاسته شدن از جرم و جنایت به وسیله ای راهکارهای چون از بین بردن عوامل جرم زا، پیشگیری از جرم است که نگارش پیش رو نیز به همین مقوله ها می پردازد. با توجه به ضرورت توجه به مباحث حقوق کودک در سطح جامعه، نوشتار حاضر، به بررسی پیشگیرانه جنایات علیه کودکان در حقوق کشور ایران با نگاهی به « کنوانسیون حقوق کودک » که گامی موثر در حفظ حقوق کودکان محسوب می شود می پردازد. بررسی حمایتهای کیفری در نظر گرفته برای اطفال و بررسی آن در اسناد بین المللی و حقوق ایران و ارائه پیشنهادهای کاربردی در پیشگیری از جنایات علیه اطفال، از جمله اهداف مهم این پژوهش بوده که محقق را به انجام این تحقیق مشتاق کرده است. لذا با توجه به توضیحات داده شده این سوال مطرح می شود که مهمترین راهکار موثر جهت پیشگیری از جنایات علیه اطفال در حقوق ایران و کنوانسیون حقوق اطفال (کودک) چه چیزی می تواند باشد. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش با توجه به نوع تحقیق با استفاده از روش کتابخانه ای است و شیوه تحلیل داده ها، به صورت تحلیلی-توصیفی مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

پیشگیری ، جنایت ، طفل ، بزه دیدگی کودک ، کنوانسیون حقوق کودک