حل تعارض ماده ۱۲۱۶ قانون مدنی با ماده ۷ قانون مسئولیت مدنی در مورد صغار با تکیه بر آراء فقهادر حقوق ایران

در عصر جدید به دلیل کاهش قدرت خانواده و عدم نظارت والدین بر اعمال فرزندان، هر چند درست یا نادرست آزادی بیشتری به آنها می دهند. در پی این آزادی ها فرزندان ممکن است باعث آسیب به دیگران شوند. مسئولیت مدنی فعل زیانبار به طور کلی به ویژه مسئولیت فعل زیان آور صغار، همواره مورد توجه بوده است. در این راستا مواد ۱۲۱۶ قانون مدنی و ۷ قانون مسئولیت مدنی در تعارض با یکدیگر تدوین شده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که در ماده ۱۲۱۶ قانون مدنی محجور (صغیر) را شخصا ضامن خسارت وارده بر افراد می داند در حالیکه در ماده ۷ قانون مسئولیت مدنی سرپرست آنان را به دلیل قصور در نگهداری ضامن می شمرد. در آرا اکثریت فقها تمایل به مسئولیت مدنی سرپرست صغار مشاهده می گردد و ازینرو با ماده ۷ قانون مسئولیت مدنی همسوست. در این تحقیق که به روش توصیفی-تحلیلی نگارش گردیده است پس از بررسی مسئولیت محجوران و سرپرست آنان به دیدگاه حقوقی و فقهی در این خصوص می پردازیم و در پایان راه حل تعارض موجود را ارائه می نماییم.

کلیدواژه ها:

صغار ، سرپرست ، مسئولیت مدنی ، ماده ۱۲۱۶ قانون مدنی ، ماده ۷ قانون مسئولیت مدنی