سیاست جنایی ایران در قبال جرم قاچاق انسان با تکیه بر قانون مبارزه با قاچاق انسان (مصوب۱۳۸۳ ) و پیشنهادات اصلاحی

امروزه مبارزه با قاچاق انسان به عنوان یکی از جرائم علیه کرامت انسانی، وجهه همت بسیاری از کشورهاست، نقض کرامت انسانی توسط قاچاقچیان انسان و ارتباط تنگاتنگ قاچاق با دیگر جرائم سازمان یافته از علل اصلی عزم جامعه جهانی برای مبارزه با این جرم است. قاچاق انسان پس از قاچاق مواد مخدر و اسلحه، سومین تجارت کثیف ولی پرسود دنیاست. این عمل جنایتکارانه بیشترین و وسیع ترین رشد را به خود اختصاص داده است چرا که شمار افرادی که در این جنایت دخیل هستند قابل توجه است. منافعی که عاید سازمان های جنایتکار می شود فراوان و ماهیت این جرائم چند منظوره است زیرا فقط به بهره برداری جنسی محدود نمی شود بلکه جنبه اقتصادی هم داشته و باعث سودآوری کالن برای جنایتکاران این بزه می باشد. کشور جمهوری اسلامی ایران نیز به دلیل موقعیت ویژه و قرارگیری در یک منطقه خاص جغرافیایی درگیر مسائل ناشی از قاچاق انسان بوده است و این وضعیت همواره امنیت روانی، فردی و اجتماعی جامعه را با چالش روبرو کرده است. به دلیل فقدان قانون جامع و خاص در خصوص جرم قاچاق اعضای بدن، اغلب قاچاقچیان و گروههای جنایتکار فعال در این جرم، از فقدان نص قانونی در مورد جرم قاچاق اعضای بدن سود برده و به فعالیت های جنایتکارانه دست زده و از مجازات می گریزند.

کلیدواژه ها:

قاچاق انسان ، قاچاق اعضای بدن ، سیاست جنایی ایران ، علل قاچاق انسان