بررسی و ارزیابی قانون حمایت از اطفال و کودکان بی سرپرست

یکی از بنیادهای اساسی جامعه خانواده است چیزی که برخی از کودکان از نعمت داشتن آن محروم می باشند. براثر علل عدیده ای چون مرگ و میروالدین و... کودکانی بدون حامی و سرپرست می مانند که لازم است توسط دولت مورد حمایت قرار گیرند. گاهی برخی از افراد خواهان پذیرش و سرپرستی این اطفال می شوند سرپرستی یا فرزندخواندگی در این خصوص نقش وفایده چشمگیری دارد. این امر در طول تاریخ به عنوان یکی از روشهای حمایت از کودکان بی سرپرست وجود داشته است نهاد حقوقی سرپرستی یا فرزندخواندگی در ایران تنها نهادی قانونی است که به موجب آن رابطه خاصی بین سرپرست و طفل تحت سرپرستی به وجود می آید. در پژوهش حاضر به بررسی و ارزیابی قانون حمایت از کودکان بی سرپرست و مصوب ۱۳۹۲، به عنوان اقدام مترقی در جهت تحقق حقوق کودکان می پردازد. به موجب قانون حمایت از کودکان بی سرپرست متقاضی تحت ضوابط و شرایط خاصی می تواند کودکان بی سرپرست را سرپرستی کنند بدون آنکه آثار ناشی از قرابت نسبی از قبیل ارثو... بین آنها ایجاد شود و تنها با حکم قانون رابطه مالی آنها تنظیم می گردد. البته باید توجه داشت برخی تکالیف و وظایفی که اسلام بر عهده پدر و مادر واقعی گذاشته است مانند نفقه حضانت را می توان در مورد اوهم لحاظ نمود. در موارد خاصی نیز این رابطه منحل می گردد و آثاری براین انحلال بار خواهد شد می توان گفت براساس قانون حمایت از کودکان بی سرپرست مصوب ۱۳۹۲ و نوآوریهای آن امر واگذاری سرپرستی تسریع خواهد گرفت.

کلیدواژه ها:

قانون ، حمایت اطفال ، بی سرپرست