جایگاه اراده در مسئولیت مدنی با تاکید بر فقه امامیه و حقوق ایران

اراده یکی از ارکان اصلی در تحقق مسئولیت مدنی است که جایگاه آن در نظام حقوقی ایران و فقه امامیه مورد توجه ویژه ای قرار گرفته است. این مقاله با روش تحلیلی-توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ای، به بررسی جایگاه اراده در مسئولیت مدنی می پردازد. یافته های تحقیق نشان می دهند که اراده، علاوه بر تاثیر در تحقق تعهدات و مسئولیت ها، در تعیین نوع و میزان خسارت نیز نقشی تعیین کننده دارد. در نظام فقهی، اراده باطنی نسبت به اراده ظاهری اولویت دارد، اما در نظام حقوقی ایران، تاکید بر اراده ظاهری نیز به وضوح مشاهده می شود. همچنین عواملی مانند اجبار و اکراه می توانند ماهیت اراده را تحت تاثیر قرار داده و آثار متفاوتی در تحقق مسئولیت مدنی ایجاد کنند.

کلیدواژه ها:

اراده ، مسئولیت مدنی ، فقه امامیه ، حقوق ایران ، قواعد فقهی