بررسی قوانین و مقررات حاکم بر تولید صیانتی در صنعت نفت و گاز ایران

بررسی ها نشان می دهد که به دلایل مختلف از جمله پیچیدگی های محاسبات فنی و اقتصادی، حجم سرمایه گذاری سنگین و تحصیل نتایج در بلندمدت و تعارض اهداف طرفین قرارداد، موجب می شود تا عوامل شکست بازار همچون صرفه های عظیم نسبت به مقیاس، اطلاعات نامتقارن و تبعات آن یعنی مخاطرات اخلاقی و انتخاب معکوس به نحو بارز و جدی در تحقق برنامه های برداشت صیانتی از میادین خود را نشان دهد؛ شواهد فراوانی از نتایج قراردادهای توسعه میادین نفتی و گازی کشور نیز موید این مطلب است. لذا ضروری است که این امور از حیطه تصمیمات شرکتی خارج و در چارچوب شوون حاکمیتی دولت تعریف شود. صیانت در بخش نفت در دو بعد قابلیت بررسی دارد: یکی صیانت از مخزن که معموال تحت عنوان تولید صیانتی از آن یاد می شود. دیگری صیانت از منابع نفتی به طور عام است که با مفهوم تخصیص بهینه منابع با دید صیانتی سر و کار دارد. صیانت از منابع نفتی از جنس تخصیص بهینه منابع در طول زمان و با لحاظ ضرورت ها و الزامات عدالت بین نسلی است.

کلیدواژه ها:

تولید صیانتی ، صنعت ، نفت ، گاز