ضمانتهای بانکی در تجارت بینالمللی با رویکردی بر ماده ۳۲ قانون داوری آنسیترال

در تجارت بین المللی، یکی از مهمترین ابزارها برای تضمین اجرای تعهدات قراردادی، ضمانتهای بانکی است. این ضمانتها به ویژه در معاملات پیچیده و بینالمللی که طرفین در کشورهای مختلف قرار دارند، نقش حیاتی در کاهش ریسکها و ایجاد اطمینان دارند. در این راستا، ماده ۳۲ قانون داوری آنسیترال به عنوان یک چارچوب حقوقی، به حل و فصل اختلافات ناشی از ضمانتنامههای بانکی کمک می کند. این ماده در زمینه داوری اختلافات بینالمللی و نحوه رسیدگی به مسائل مربوط به ضمانتهای بانکی، اهمیت ویژه ای دارد. هدف این تحقیق، بررسی رابطه میان ضمانت های بانکی در تجارت بینالمللی و ماده ۳۲ قانون داوری آنسیترال است. برای دستیابی به این هدف، در ابتدا مفاهیم مرتبط با ضمانت نامه های بانکی، انواع و تقسیم بندی آنها، همچنین معیارهای سنجش اعتبار ضمانت نامه ها بررسی می شود. سپس، با معرفی قانون نمونه داوری آنسیترال و تحلیل ویژگی ها و اهمیت ماده ۳۲ در تجارت بینالمللی، نحوه برخورد آنسیترال با ضمانت های بانکی و ارتباط آن با این ماده تحلیل خواهد شد. این تحقیق از روش توصیفی-تحلیلی بهره می برد و به نقد و بررسی این ماده و تاثیر آن در تسهیل حل اختلافات مرتبط با ضمانت های بانکی در داوری های بینالمللی می پردازد. نتایج تحقیق نشان می دهد که ضمانت های بانکی و ماده ۳۲ قانون داوری آنسیترال با هم در تعامل هستند و به طور موثر در کاهش ریسکها و حل اختلافات در تجارت بینالمللی نقش ایفا می کنند.

کلیدواژه ها:

آنسیترال ، ضمانتهای بانکی ، قانون داوری ، کنوانسیون ، معاملات بین المللی