بازجستی در جرم تهدید در حقوق کیفری اختصاصی ایران؛ بایستهها و چالشها

جرم تهدید در زمره جرایم بر علیه اشخاص (شخصیت معنوی) تلقی می شود و عبارت است از ایجاد ارعاب نسبت به دیگری با تمسک به وسایل گوناگون. به طور کلی وجود تهدید موثر، امری نسبی است و تحقق آن منوط به اوضاع و شرایط تهدیدکننده و تهدیدشونده دارد. در اصطلاح حقوقی جرم تهدید، ترساندن شخص نسبت به جان، آبرو و مال خود یا یکی از نزدیکان اوست (ناظر به آینده) به صورتی که به واسطه این ارعاب، شخص را به انجام کاری بر خلاف میلش وادارد. مثالا فردی دیگری را تهدید می کند که همسر او را به قتل برساند، خانه اش را به آتش بکشد یا اسرار و فیلم های شخصی او را منتشر کند. بنابراین مجرد خوف از کسی یا چیزی تهدید به شمار نمی آید. به این ترتیب احراز تهدید، موکول به تشخیص قاضی است. تهدید می تواند به صورت عملی و رفتاری، لفظی (شفاهی یا کتبی) و حتی در فضای مجازی صورت گیرد. این جرم از جرائم حقوقی است که جز با شکایت شاکی خصوصی آغاز نمی شود و در صورت رضایت و اعلام گذشت شاکی، دادگاه می تواند در مجازات مرتکب تخفیف داده و با رعایت موازین شرعی از تعقیب مجرم صرف نظر کند. این تحقیق از نوع نظری بوده روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی می باشد و روش جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

تهدید ، شخصیت معنوی ، ضرر ، ترس ، ارعاب