دیپلماسی شورای امنیت سازمان ملل متحد در ارتباط با فصل هفتم منشور

یکی از مهمترین سازمانهای بینالمللی در صد سال اخیر، سازمان ملل متحد است که دارای شش رکشن اصلی می باشد که عبارتند از: مجمع عمومی، شورای امنیت، شورای اقتصادی و اجتماعی، شورای قیمومیشت، دیوان بینالمللی دادستانی و دبیرخانه. با این حال وظیفه حفظ صلح و امنیت بینالمللی به عهده شورای امنیت سازمان ملل متحد سنداشته شده و این رکشن سازمان ملل متحد با داشتن صلاحیت های صحیح و ضمنی قادر است که هر نوع اقدامی را که برای حفظ صلح و امنیت بینالمللی لازم است را انجام دهد. با این حال مهمترین نقطه ضعف این رکن سیاسی ملل متحد، حق وتو است که ساهی اوقات به عنوان مانعی در استقرار صلح و امنیت خود را نشان میدهد و اجازه اقدام وفق فصل هفت منشور را به سازمان ملل متحد نمیدهد. موضوع مورد مطالعه در این تحقیق نحوه نگرش شورای امنیت به فصل هفتم منشور بوده و هدف از انجام این تحقیق آشنایی با رویکردهای مثبت و منفی شورای امنیت در برخورد با فصل هفت منشور است. روش توصیفی-تحلیلی است و یافته ها و نتایج تحقیق ثابت می کند که هر نوع اقدام شورای امنیت قادر به حفظ صلح و امنیت بین المللی نیست و مداخله مجمع عمومی برای اعمال قطعنامه اتحاد برای صلح ضرورت دارد.

کلیدواژه ها:

صلح و امنیت بینالمللی ، شورای امنیت ، مجمع عمومی ، فصل هفتم منشور ، قطعنامه