بررسی نقش رسانه های جمعی ( تلویزیون) بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

رسانه ها در واقع وسایل و پل های ارتباط بین مرکز پیام و گیرنده پیامند. در کاربرد های آموزشی – یادگیری بسته به موقعیت، می توان از رسانه به عنوان پلی در میان منبع و مقصد نام برد و در مفهوم این کلمه عاملی را در نظر گرفت که ضمن انتقال پیام شکل انتقال دهی و ظاهری آن هم در کل فرایند انتقال تاثیر خواهد گذاشت. رسانه آموزشی (instructional media) نیز ابزاری است برای ارائه آموزش به یادگیرنده و طبیعتا جزئی از فرایند آموزش محسوب می شود، تلویزیون، امروزه به عنوان عمومی ترین و پرمخاطب ترین رسانه جمعی، سهم عمده ای در آموزش و تاثیرگذاری مستقیم و غیر مستقیم بر فرهنگ و روح و روان جمعی دارد. تاثیر پذیری اکثریت خاموش جامعه از تلویزیون و برنامه های ماهواره ای تلویزیونی بسیاری از اوقات کشورهای جهان سوم را با بحران فرهنگی روبرو کرده است. ورود تلویزیون به عنوان معلم به اعتبار معلم و معلمی پایان بخشیده است یا دارای این چنین قدرتی است زیرا امروزه دانش آموزان در حالی قدم به مدرسه می گذارند که به شدت از تکنیک تلویزیون و اثرات روانی آن متاثر شده اند و در حالی که مکانیسم تصویری و بصری تلویزیون ریشه در اعماق انان دوانده است با سیستم کتاب و حروف چاپی وارد یک نزاع درونی و روانی می شوند این درگیری قربانیان زیادی را می طلبد. کودکان و دانش آموزان که نمی توانند و یا نمی خواهند از طریق قرائت آموزش ببینند و یا اصوال توانایی خواندن را ندارند نوآموزانی که قادر به درک تسلسل منطقی حتی یک پاراگراف نیستند و نمی توانند افکار خود را برروی چند جمله مکتوب متمرکز کنند دیگر قادر نیستند بیش از چند دقیقه به بیان شفاهی معلم و یا یک سخنرانی توجه کنند و ارتباط منطقی جمالت و مطالب را به خاطر بسپارند و یا حتی فراگیرند.

کلیدواژه ها:

رسانه ، تلویزیون ، دانش آموزان ، رفتار