رابطهی سیستم های مغزی رفتاری با اعتیاد به گوشیهای هوشمند در دانشجویان: نقش میانجی سبک دلبستگی

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطهی سیستم های مغزی رفتاری با اعتیاد به گوشی های هوشمند در دانشجویان: نقش میانجی سبک دلبستگی بود. روش تحقیق مطالعه حاضر از نوع توصیفی همبستگی با رویکرد معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد سمنان بود. از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شده و نمونهای به حجم ۱۵۳ نفر بر اساس جدول مورگان انتخاب گردید. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس سیستمهای مغزی/رفتاری (BIS, BAS)، پرسشنامه اعتیاد به تلفن همراه ژائو و پرسشنامه سبک دلبستگی کولینز و رید (RAAS)است که به صورت خودگزارشی توسط شرکتکنندگان تکمیل شد. برای تحلیل دادهها از طریق نرمافزارهای SPSS و AMOS با استفاده از آزمونهای نرمالیتی، همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری انجام شد. یافته ها نشان دادند که سیستم بازداری رفتاری با اعتیاد به گوشیهای هوشمند رابطه ی مثبت و سیستم فعالساز رفتاری با اعتیاد به گوشیهای هوشمند رابطه ی منفی دارد. همچنین، سبکهای دلبستگی نزدیکی و اضطرابی به ترتیب با اعتیاد به گوشیهای هوشمند رابطهی منفی و مثبت داشتند. مدل ساختاری پژوهش تایید کرد که سبکهای دلبستگی به عنوان میانجی در رابطهی بین سیستم های مغزی رفتاری و اعتیاد به گوشیهای هوشمند عمل میکنند. نتایج این پژوهش نشان میدهد که سیستم های مغزی رفتاری و سبکهای دلبستگی نقش مهمی در اعتیاد به گوشیهای هوشمند ایفا میکنند. این یافته ها میتوانند به توسعهی مداخلات روان شناختی برای کاهش اعتیاد به گوشیهای هوشمند و بهبود سلامت روان دانشجویان کمک کنند.

کلیدواژه ها:

سیستمهای مغزی رفتاری ، سبک دلبستگی ، اعتیاد به گوشی هوشمند ، دانشجو