نقش رضایت شغلی وخودکارآمدی دررضایت از زندگی زنان سرپرست خانوار دارای مشاغل خانگی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش رضایت شغلی و خودکارآمدی دررضایت از زندگی زنان سرپرست خانوار دارای مشاغل خانگی انجام شده است. این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل زنان سرپرست خانوار دارای مشاغل خانگی در سال ۱۴۰۳ بود که ۱۵۰ زن سرپرست خانوار به روش نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل: پرسشنامه های رضایت از زندگی داینر، امونس، الرسن و گریفین (۱۹۸۵) و خودکارآمدی شرر و همکاران ۱۹۸۲ و رضایت شغلی ویس ۱۹۶۷ بود. تجزیه و تحلیل با استفاده از روش های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی همزمان انجام شد. تحلیل داده ها نشان داد که بین خودکارآمدی و رضایت از زندگی رابطه ی مثبت معناداری و بین رضایت شغلی با رضایت از زندگی ضریب همبستگی منفی ولی غیر معناداری مشاهده شده و براساس نتایج تحلیل رگرسیون رضایت از زندگی از طریق خودکارآمدی قابل پیش بینی است ولی رضایت شغلی پیشبین معناداری نیست. براساس یافته های بدست آمده می توان نتیجه گیری کرد که بین خودکارآمدی و رضایت از زندگی رابطه مثبت وجود دارد ولی بین رضایت شغلی با رضایت از زندگی نقش معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

رضایت شغلی ، خودکارآمدی ، رضایت از زندگی ، زنان سرپرست خانوار ، مشاغل خانگی