عوامل موثر بر خود آسیب رسانی و افکار خودکشی در نوجوانان و راهکارهای مقابله با آن

دوره نوجوانی، مرحله های حساس از رشد است که با تغییرات قابل توجه جسمی، هیجانی و اجتماعی همراه می شود. در این دوره، برخی افراد ممکن است به رفتارهای خود آسیب رسانی روی آورند یا افکار خودکشی را تجربه کنند. این رفتارها به عنوان مسائل جدی سلامت عمومی مطرح هستند و نیازمند درک عمیق تری از علل زمینه ای و راهکارهای مداخله ای موثر هستند. این مطالعه به بررسی سیستماتیک عوامل روان شناختی، اجتماعی، زیستی و محیطی موثر بر خود آسیب رسانی و افکار خودکشی در نوجوانان می پردازد. با مرور جامع مقالات منتشر شده بین سال های ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۰، این تحقیق عوامل خطر کلیدی از جمله اختلالات سلامت روان مانند افسردگی و اضطراب، ناتوانی در تنظیم هیجانات، زورگویی، فشارهای تحصیلی، سابقه خانوادگی خودکشی و محرومیت های اقتصادی را شناسایی می کند. علاوه بر این، مطالعه به عوامل محافظتی و مداخلات مبتنی بر شواهد برای کاهش این خطرات اشاره می کند. درمان های شناختی-رفتاری و دیالکتیکی-رفتاری به عنوان مداخلات روان شناختی موثر مورد بحث قرار می گیرند، در حالیکه مشاوره خانواده و برنامه های ضد زورگویی به عنوان حمایت های اجتماعی ضروری مورد تاکید قرار می گیرند. راهبردهای محیطی مانند محدود کردن دسترسی به ابزارهای خطرناک و بهبود شرایط اقتصادی نیز بررسی شده اند. یافته ها اهمیت رویکرد چندرشته ای برای مقابله با خود آسیب رسانی و افکار خودکشی در نوجوانان را نشان می دهند که شامل مداخلات فردی، خانوادگی و جامعه محور است. با ایجاد محیطی حمایت گر و اجرای برنامه های پیشگیرانه هدفمند، می توان از شیوع این رفتارها کاست و به ارتقای سلامت روان نوجوانان کمک کرد. این مطالعه به گسترش دانش موجود در حوزه سلامت روان نوجوانان کمک کرده و توصیه های عملی برای سیاست گذاران ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

خود آسیب رسانی ، افکار خودکشی ، نوجوانان ، عوامل خطر ، مداخلات روان شناختی