بررسی نقش معلمان در ارتقاء خودباوری و یادگیری دانش آموزان با نیازهای ویژه

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش معلمان در ارتقاء خودباوری و یادگیری دانش آموزان با نیازهای ویژه انجام شد. دانش آموزان استثنایی به دلیل تفاوت های فردی، روانی و آموزشی، بیش از سایر دانش آموزان به حمایت های عاطفی و آموزشی هدفمند نیاز دارند. در این میان، معلم به عنوان نخستین فرد اثرگذار در محیط یادگیری، می تواند نقشی کلیدی در شکل گیری احساس کفایت، اعتماد به نفس و انگیزش تحصیلی ایفا کند. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی–همبستگی بود و جامعه آماری آن را معلمان یکی از مدارس استثنایی شهر کرمانشاه تشکیل می دادند. نمونه ای به حجم ۲۵ نفر از معلمان به روش هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه نقش معلم، مقیاس خودباوری و مقیاس یادگیری دانش آموزان (از دید معلم) بود که روایی و پایایی آن ها مورد تایید قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج پژوهش نشان داد که بین نقش معلم و سطح خودباوری دانش آموزان با نیازهای ویژه رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین، نقش معلم تاثیر معناداری بر یادگیری دانش آموزان داشته و ابعاد خاصی از رفتار معلم نظیر بازخورد مثبت، حمایت هیجانی و شیوه تدریس تعاملی بیشترین تاثیر را داشتند. این یافته ها اهمیت توجه به مهارت های حرفه ای و عاطفی معلمان در محیط های آموزش استثنایی را برجسته می سازد. به طور کلی، تقویت نقش حمایتی معلم می تواند در بهبود کیفیت آموزش فراگیر، ارتقاء اعتماد به نفس، و افزایش مشارکت فعال دانش آموزان با نیازهای ویژه بسیار موثر باشد.

کلیدواژه ها:

معلم ، خودباوری ، یادگیری ، دانش آموزان با نیازهای ویژه ، آموزش استثنایی