تاثیر همدلی و مهارت های ارتباطی در کاهش تعارضات میان دانش آموزان

در نظام تعلیم و تربیت اسلامی، همدلی و مهارت های ارتباطی به عنوان دو رکن بنیادین تربیت اخلاقی و اجتماعی شناخته می شوند که نقش بسزایی در اصلاح رفتار جمعی و بهبود روابط میان فردی ایفا می نمایند. با توجه به آموزه های قرآنی نظیر آیه «ادفع بالتی هی احسن» و تاکید بر خلق رحیمانه و مداراگرانه پیامبر اکرم(ص) و اهل بیت(ع)، پرورش روحیه همدلی و توانایی ارتباط سازنده در سیر تربیتی دانش آموزان اهمیت دوچندانی می یابد. مبانی روان شناسی تربیتی نیز موید آن است که آموزش برنامه ریزی شده همدلی و مهارت های ارتباطی، ضمن ارتقای حساسیت اجتماعی و احترام متقابل، زمینه ساز کاهش رفتارهای پرخاشگرانه، رشد فرهنگ گفت وگو و پیشگیری از تعارضات نابهنجار در مدرسه می شود. پژوهش حاضر با تکیه بر رویکرد ترکیبی آیات قرآن، سیره اهل بیت(ع) و دستاوردهای روان شناسی تربیتی، نشان می دهد ملکه همدلی و تسلط ارتباطی می تواند نزاع ها و اختلافات جزئی دانش آموزان را به فرصت هایی برای یادگیری اخلاقی، تمرین انصاف و مشارکت بدل سازد. مشاهدات میدانی و مطالعات داخلی و نیز تاکید پیشوایان دینی بر حل مسالمت آمیز اختلافات، بر این حقیقت صحه می گذارد که معلمان با ایفای نقش الگو، ترویج همدلی و تقویت رفتار ارتباطی صحیح، نه تنها بستر سلامت روانی و اخلاقی کلاس درس، بلکه فرهنگ مدرسه ای متعالی را رقم می زنند. تحقق این مهم، نیازمند برنامه ریزی، آموزش مستمر، و تعامل هماهنگ بین خانواده، مدرسه و جامعه مطابق با آموزه های اسلامی و یافته های علمی روز است و می تواند زیربنای تربیت نسل اخلاق مدار و اجتماعی آینده باشد.واژگان کلیدی: همدلی، مهارت های ارتباطی، تعارضات دانش آموزی،تعلیم و تربیت اسلامی،حل مسالمت آمیز اختلاف، الگوی رفتاری معلم .