اخلاق در استفاده از امکانات مدرسه

اخلاق استفاده از امکانات مدرسه یکی از موضوعات کلیدی و راهبردی در تربیت اسلامی و آموزش معاصر به شمار می رود که همواره در اسناد بالادستی نظام تعلیم و تربیت، دیدگاه متفکران اسلامی و یافته های پژوهشی بدان توجه شده است. امکانات مدرسه شامل کتابخانه، آزمایشگاه، تجهیزات رایانه ای، وسایل کمک آموزشی، فضاهای فیزیکی همچون کلاس و حیاط، تاسیسات عمومی و هر آنچه جهت ارتقای یادگیری و رفاه دانش آموزان تدارک دیده می شود، نه صرفا به عنوان ابزار آموزش، بلکه به مثابه امانتی الهی و اجتماعی در اختیار دانش آموزان و کادر آموزشی قرار گرفته است (مطهری، ۱۳۷۳: ۳۵؛ حسینی، ۱۳۹۵: ۲۳). نحوه استفاده و مواجهه با این منابع، شاخصی مهم از میزان مسئولیت پذیری، رشد اخلاق اجتماعی، احترام به حقوق دیگران، عقلانیت رفتاری و مهارت زندگی جمعی محسوب می شود (قاسمی، ۱۳۹۸: ۱۰۷؛ علیزاده و همکاران، ۱۴۰۲: ۴۰). آموزه های اسلامی بر امانت داری، رعایت حق الناس، قناعت، اقتصاد در مصرف و پرهیز از اسراف تاکید داشته و این ارزش ها را مقدمه رشد فردی و اجتماعی معرفی کرده اند (قرآن، نساء: ۵۸؛ نهج البلاغه، حکمت ۳۴؛ شریعتی، ۱۳۹۶: ۷۲). یافته های پژوهشی نشان می دهد آموزش اخلاق عملی، الگوپردازی رفتاری مربیان، مشارکت اولیا و جامعه، و شفافیت قوانین مدرسه در ارتقای فرهنگ استفاده بهینه و اخلاقی از منابع مدرسه تاثیر مثبت دارد (موسوی، ۱۴۰۰: ۱۰۵). بر این اساس، نهادینه سازی اخلاق مصرف و بهره مندی صحیح از امکانات مدرسه، بسترساز تحقق جامعه ای بااخلاق، مسئول و کارآمد در آینده خواهد بود.کلیدواژه ها : اخلاق اجتماعی ، امانت داری ، امکانات مدرسه ، مسئولیت پذیری ، تربیت اسلامی ، فرهنگ مدرسه