بررسی نقش برنامه های «آموزش خودهمدلی» (Self-Compassion Training) در پیشگیری از افسردگی در کودکان ابتدایی

افسردگی در کودکان ابتدایی یکی از مشکلات روانی مهم و رو به افزایش در سطح جهان است که پیامدهای منفی گسترده ای بر رشد عاطفی، اجتماعی و تحصیلی آنان دارد (رضایی، ۱۳۹۷). خودهمدلی به عنوان یک مهارت روان شناختی، شامل توانایی پذیرش و مهربانی نسبت به خود در موقعیت های دشوار است و می تواند به کاهش علائم افسردگی کمک کند (Neff, ۲۰۰۳). این پژوهش به بررسی تاثیر برنامه های آموزش خودهمدلی در پیشگیری از افسردگی در کودکان ابتدایی می پردازد. روش تحقیق حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل است. جامعه آماری شامل دانش آموزان کلاس های چهارم و پنجم ابتدایی در شهرستان تهران بود که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل مقیاس افسردگی کودکان (CDI) و پرسشنامه خودهمدلی نف بود که اعتبار و پایایی آن ها توسط مطالعات قبلی تایید شده است (Neff, ۲۰۰۳; محمدی، ۱۳۹۸). یافته ها نشان داد که آموزش خودهمدلی به طور معناداری میزان علائم افسردگی را کاهش می دهد (p < ۰.۰۵) و موجب افزایش مهربانی و پذیرش خود در کودکان می شود (Brown, ۲۰۱۹). نتایج پژوهش تاکید می کند که برنامه های خودهمدلی می توانند به عنوان یک مداخله پیشگیرانه موثر در مدارس ابتدایی به کار گرفته شوند تا سلامت روان کودکان بهبود یابد و از بروز افسردگی جلوگیری شود (عبداللهی، ۱۴۰۰). در نهایت پیشنهاد می شود معلمان و والدین در آموزش این مهارت نقش فعال تری ایفا کنند و مطالعات آتی به بررسی اثرات بلندمدت این برنامه ها بپردازند.

کلیدواژه ها:

خودهمدلی ، آموزش ، افسردگی ، کودکان ابتدایی ، پیشگیری