تاثیر «روش های یادگیری غیرمستقیم» (Indirect Learning Methods) در آموزش مهارت های زندگی به دانش آموزان ابتدایی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر روش های یادگیری غیرمستقیم بر آموزش مهارت های زندگی به دانش آموزان دوره ابتدایی است. با توجه به تغییرات اجتماعی، فرهنگی و روانی در دنیای معاصر، نیاز به آموزش مهارت های زندگی از سنین پایین تر امری ضروری است. روش های یادگیری غیرمستقیم شامل رویکردهایی چون آموزش مبتنی بر بازی، داستان سرایی، مشاهده الگوها، یادگیری مشارکتی و استفاده از محیط های واقعی یا شبیه سازی شده است که بدون انتقال مستقیم مفاهیم، باعث درونی سازی مهارت ها در دانش آموزان می شود. در این پژوهش از روش تحقیق ترکیبی (کمی-کیفی) بهره گرفته شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه پنجم و ششم ابتدایی در مناطق شهری ایران در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ بود. نمونه گیری به روش خوشه ای چندمرحله ای انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه مهارت های زندگی مبتنی بر مدل سازمان جهانی بهداشت (WHO) و مصاحبه های نیمه ساختاریافته با معلمان و مشاوران بود. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که استفاده از روش های یادگیری غیرمستقیم منجر به بهبود معنادار در مهارت هایی همچون تصمیم گیری، حل مسئله، همدلی، ارتباط موثر و مدیریت هیجان ها می شود (احمدی، ۱۳۹۹؛ Bandura, ۲۰۰۱). یافته ها همچنین بیانگر آن بودند که روش های غیرمستقیم موجب افزایش انگیزش درونی، خودکارآمدی و علاقه مندی به یادگیری در میان دانش آموزان شده اند. در بخش کیفی نیز معلمان بر این باور بودند که استفاده از رویکردهای غیرمستقیم، ضمن کاهش مقاومت دانش آموزان، باعث تسهیل فرآیند یادگیری و انتقال بهتر مفاهیم به زندگی واقعی می گردد. نتایج این پژوهش می تواند به سیاست گذاران آموزشی، معلمان و مربیان کمک کند تا از روش های نوین و اثربخش در مسیر توسعه مهارت های زندگی بهره گیرند.

کلیدواژه ها:

یادگیری غیرمستقیم ، مهارت های زندگی ، آموزش ابتدایی ، روش های نوین تدریس ، یادگیری مشارکتی