نقش آموزش «تجربه محوری» (Experiential Learning) در توسعه هوش اجتماعی کودکان ابتدایی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش آموزش تجربه محور (Experiential Learning) در توسعه هوش اجتماعی کودکان دوره ابتدایی است. آموزش تجربه محور به عنوان رویکردی نوین در نظام تعلیم و تربیت، بر یادگیری از طریق تجربه مستقیم و تعامل فعال با محیط تاکید دارد. با توجه به اهمیت هوش اجتماعی در فرایند رشد اجتماعی و تحصیلی کودکان، پژوهش حاضر تلاش دارد تاثیر این نوع آموزش را در بهبود مولفه های هوش اجتماعی مانند همدلی، مهارت های ارتباطی، و درک احساسات دیگران مورد بررسی قرار دهد. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه سوم ابتدایی شهر تهران است. از میان آن ها ۶۰ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت ۸ هفته تحت آموزش تجربه محور قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل آموزش های معمول کلاسی را دریافت نمودند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه هوش اجتماعی تریومسو (TSIS) بود. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس (ANCOVA) نشان داد که بین میانگین نمرات هوش اجتماعی در گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (p<۰.۰۱). یافته ها نشان داد آموزش تجربه محور در بهبود هوش اجتماعی کودکان تاثیر معنادار دارد. در نتیجه، پیشنهاد می شود برنامه های درسی دوره ابتدایی با رویکرد تجربه محور بازطراحی گردد. همچنین نقش معلمان در تسهیل یادگیری تجربی باید پررنگ تر شود. این پژوهش می تواند مبنایی برای سیاست گذاری های آموزشی نوین در راستای توسعه شایستگی های اجتماعی دانش آموزان باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش تجربه محور ، هوش اجتماعی ، کودکان ابتدایی ، یادگیری تجربی ، تعامل اجتماعی